بنام خداوند بخشاینده مهربان

و قسم به شب تار هنگامی که جهان را بپوشاند. (۱)

و قسم به روز هنگامیکه عالم را روشن سازد. (۲)

و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده آفرید. (۳)

قسم به این آیات الهی که کوشش شما مردم مختلف است. (۴)

و اما هرکس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. (۵)

و به نیکویی تصدیق کرد. (۶)

ما هم البته کار او را سهل و آسان میگردانیم. (۷)

و اما هرکس بخل ورزید و از جهل و غرور خود را بی نیاز دانست. (۸)

و نیکویی را تکذیب کرد. (۹)

پس بزودی کار او را دشوار میکنیم. (۱۰)

و به موقع عذاب و هلاک دارایی اش وی را هیچ نجات نتواند داد. (۱۱)

و البته بر ماست که خلق را هدایت کنیم. (۱۲)

و ملک دنیا و آخرت از آن ماست. (۱۳)

من شما را از آتش دوزخ ترساندیم و آگاه ساختیم. (۱۴)

هیچکس در آن آتش نیفتد مگر شقی ترین خلق. (۱۵)

همان کس که (آیات خدا را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. (۱۶)

و اهل تقوی از آن آتش دوری جستند. (۱۷)

و آنان مال خود را به فقیران اسلام به وجه زکوة عطا کردند. (۱۸)

و حال آنکه هیچکس (از رسول و امت) به روی حق نعمتی نداشت. (۱۹)

او (غرضی نداشت) جز جلب رضای خدای خود که پروردگار بالاتر و بزرگوار است. (۲۰)

و البته در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی خشنود خواهد شد. (۲۱)