| | | | | | |
|
ای باغ جان که به ز لبت نوبری ندارم |
|
یاد لبت خورم می سر دیگری ندارم |
|
|
طوق غم تو دارم بر طاق از آن نهم دل |
|
کز طوق تو برون سر در چنبری ندارم |
|
|
عید منی و شادی میبینم از هلالت |
|
دیوانهام که جز تو مهپیکری ندارم |
|
|
عشق از سرم درآمد وز پای من برون شد |
|
زان است کز غم تو پا و سری ندارم |
|
|
خاقانیم به جان بند در ششدر فراقت |
|
مهره کجا نهم که گشاد دری ندارم |
|
|
شروان سراب وحشت، من تشنه بیژن آسا |
|
جز درگه تهمتن آبشخوری ندارم |
|
|
سردار تاجداران هست آفتاب و دریا |
|
نیلوفرم که بیاو نیل و فری ندارم |
|
|
محمود همت آمد، من هندوی ایازش |
|
کز دور دولتش به دانش خری ندارم |
|
|
جان را کنم غلامش عغنبر به داغ فرمان |
|
کان بحر دست را به زین عنبری ندارم |
|
|
یاجوج ظلم بینم والا سداد رایش |
|
از بهر سد انصاف اسکندری ندارم |
|
|
او هود ملت آمد بر عادیان فتنه |
|
الا سپاه خشمش من صرصری ندارم |
|
|
نامردم ار ز جعفر برمک به یادم آید |
|
هر فضلهای از آنها چون جعفری ندارم |
|
|
لافد زمانه ز اقلیم در دودمان رفعت |
|
کز ملت مسیحا خود قیصری ندارم |
|
|
بطریق دید رویش گفتا که در همه روم |
|
از قیصران چنان تو دینگستری ندارم |
|
|
نسطور دید آیت مسطور در دل او |
|
گفت از حواریان چو تو حقپروری ندارم |
|
|
ملکای این سیاست فرمانش دید گفتا |
|
در قبضهی مسیح چو تو خنجری ندارم |
|
|
یعقوب این فراست دورانش دید گفتا |
|
بر پاکی مسیح چو تو محضری ندارم |
|
|
اسقف ثناش گفتا جز تو به صدر عیسی |
|
بر دیر چارمین فلک رهبری ندارم |
|
|
مریم دعاش گفت که چون نصرت تو دیدم |
|
از همت یهودی غم خیبری ندارم |
|
|
عیسی بگفت دست فروکن به فرق امت |
|
کن فرق را ز دست تو به افسری ندارم |
|
|
مهدی که بیند آتش شمشیر شاه گوید |
|
دجال را به تودهی خاکستری ندارم |
|
|
کیوان که راهبی است سیه پوش دیر هفتم |
|
گفت از خواص ملک چو تو سروری ندارم |
|
|
برجیس جاثلیق که انجیل دارد از بر |
|
گفت از مدایح تو برون دفتری ندارم |
|
|
بهرام کاسقفی است به زنار هرقلی در |
|
گفت از ظلال تیغش به مغفری ندارم |
|
|
خورشید کوست قبلهی ترسا و جفت عیسی |
|
گفت از ملوک روم چو تو صفدری ندارم |
|
|
ناهید زخمه پرور ناقوس کوب انجم |
|
گفت از سماع مادح تو به زیوری ندارم |
|
|
تیری که سوخته است ز قندیل دیر عیسی |
|
گفت از جمال مدح تو به مخبری ندارم |
|
|
ماهی که شیفته است به زنجیر راهبان در |
|
گفت از محیط دست تو به معبری ندارم |
|
|
عدل یتیم مانده ز پور قباد گفتا |
|
کز تیغ فتح زایت به مادری ندارم |
|
|
ملک عقیم گشته ز آل یزید گفتا |
|
کز نفس دین طراز تو به حیدری ندارم |
|
|
گرزش چو لاله بر درد البرز را و گوید |
|
کافلاک را به گنبدهی نستری ندارم |
|
|
رایات او چو دید نقیب بهشت گفتا |
|
زین راستتر به باغ بقا عرعری ندارم |
|
|
شمشیر اوست شاه ظفر ز آن به چرخ گوید |
|
کالا بنات نعش تو هم بستری ندارم |
|
|
توقیع او چو یافت رقیب سروش گفتا |
|
هر عجم ازین حروف کم از عبهری ندارم |
|
|
ای مرزبان کشور بهرامیان بحسبت |
|
بیآستان تو دل بر کشوری ندارم |
|
|
وی پهلوان ملکت داودیان به گوهر |
|
شایم به کهتریت که بد گوهری ندارم |
|
|
بر خلق و خلق تو من چون چشم و دل گمارم |
|
در چشم و دل کم از تبت و ششتری ندارم |
|
|
شروان به همت تو چو بغداد و مصر بینم |
|
زان نیل و دجله پیش کفت فرغری ندارم |
|
|
من شهربند لطف توام نه اسیر شروان |
|
کاینجا برون ز لطف تو خشک و تری ندارم |
|
|
شروان به دولت تو خود خیروان شد اما |
|
من خیروان ندیدم الا شری ندارم |
|
|
حرمت برفت حلقهی هر درگهی نکوبم |
|
کشتی شکست منت هر لنگری ندارم |
|
|
آنم که گر فلک به فریدونیم نشاند |
|
برگ سپاس بردن ز آهنگری ندارم |
|
|
بالله که گر به تیرگی و تشنگی بمیرم |
|
دنبال آفتاب و پی کوثری ندارم |
|
|
آن آهنم که تیغ تو را شایم از نکوئی |
|
ریم آهنی نهام که ز خود جوهری ندارم |
|
|
در طاق صفهی تو چو بستم نطاق خدمت |
|
جز در رواق هفت فلک منظری ندارم |
|
|
در سایهی قبولت باد جهان نیارم |
|
بر کوههی ثریا عقد ثری ندارم |
|
|
جان نقش بلخ گردد دل قلب مرو گیرد |
|
آن روز کز در تو نسیم هری ندارم |
|
|
جویم رضات شاید گر دولتی نجویم |
|
دارم مسیح گرچه سم خری ندارم |
|
|
بینم محیط شاید گر قطرهای نبینم |
|
دارم اثیر زیبد گر اخگری ندارم |
|
|
بر من درت گشاید درهای آسمان را |
|
زین در نگردم ایرا زین به دری ندارم |
|
|
پرگار نیستم که سر کژرویم باشد |
|
کز راستی بجز صفت مسطری ندارم |
|
|
دانم که نیک دانی دانند دشمنان هم |
|
کامروز در جهان به سخن همسری ندارم |
|
|
در بابل سخن منم استاد سحر تازه |
|
کز ساحران عهد کهن همبری ندارم |
|
|
شطرنجی ثنای توام قائم زمانه |
|
کز نطع مدحت تو برون لشکری ندارم |
|
|
ور ز آبنوس روز و شبم لشکری برآید |
|
جز بهر نطع مدح چو تو مهتری ندارم |
|
|
افراسیاب طبع من آن بیژن شجاعت |
|
عذر آورد که بهتر زین دختری ندارم |
|
|
مرغ توام مرا پر فرمان ده و بپران |
|
کالا سزای دانهی تو ژاغری ندارم |
|
|
دارم دل عراق و سر مکه و پی حج |
|
درخورتر از اجازت تو درخوری ندارم |
|
|
طاووس بودهام به ریاض ملوک وقتی |
|
امروز پای هست مرا و پری ندارم |
|
|
اینجا چو چشم سعتریانم نماند آبی |
|
چون سعتری نمک و سعتری ندارم |
|
|
چندان بمان که چشمهی خورشید دم بر آرد |
|
کالا به چشمه سار عدم خاوری ندارم |
|
|
یاری و یاوری ز خدا و مسیح بادت |
|
کز دیدهی رضای تو به یاوری ندارم |
|