| | | | | | |
|
ای در دل سوداییان، از غمزه غوغا داشته |
|
من کشتهی غوغاییان، دل مست سودا داشته |
|
|
جان خاک نعل مرکبت وز آب طوق غبغبت |
|
در آتش موسی لبت، باد مسیحا داشته |
|
|
دلهای خونآلود بین، بر خاک راهت بوسه چین |
|
من خاک آن خاکم همین بوسی تمنا داشته |
|
|
گوئی به مجلس هردمی کو مست من، ها عالمی |
|
گوئی به میدان درهمی، کو رخش تنها داشته |
|
|
هستم سگت ای چه ذقن زنجیرم آن مشکین رسن |
|
سگ را ز دم طوق است و من آن قد یکتا داشته |
|
|
زان زلف هاروتینشان لرزان ترم از زهره دان |
|
ای زهره را هاروت سان زلف تو دروا داشته |
|
|
تو گلرخی من سالها پاشیده بر گل مالها |
|
چون لاله مشکین خالها گلبرگ رعنا داشته |
|
|
شمعی ولی هر شب مرا، از لرز زلفت تب مرا |
|
عمری به میگون لب مرا سرمست و شیدا داشته |
|
|
در حال خاقانی نگر، بیمار آن خندان شکر |
|
ز آن چشم بیمار از نظر چشم مداوا داشته |
|
|
تو رشک ماه چارده، او چون مه نو چارمه |
|
مهر شفا در پنج گه از شاه دنیا داشته |
|
|
خاقان اکبر کز دها بگشاد نیلی پردهها |
|
دید آتشین هفت اژدها در پرده ماوا داشته |
|
|
از خنجر زهر آبگون هفت اژدها را ریخت خون |
|
همت ز نه پرده برون، دل هشت مرعا داشته |
|
|
بل فارغ آن دل در برش از هشت خلد و کوثرش |
|
صد ساله ره ز آنسوترش جای تماشا داشته |
|