| | | | | | |
|
دلنواز من بیمار شمایید همه |
|
بهر بیمار نوازی به من آئید همه |
|
|
من چو موئی و ز من تا به اجل یک سر موی |
|
به سر موی ز من دور چرایید همه |
|
|
من کجایم؟ خبرم نیست که مست خطرم |
|
گر شما نیز نه مستید کجایید همه |
|
|
دور ماندید ز من همچو خزان از نوروز |
|
که خزان رنگم و نوروز لقایید همه |
|
|
سنبلستان خطم خشک نگشته است هنوز |
|
به من آئید که آهوی ختایید همه |
|
|
اجلم دنبه نهاد از برهی چرخ و شما |
|
همچو آهو بره مشغول چرایید همه |
|
|
من مه چارده بودم مه سی روزه شدم |
|
نه شما شمس من و مهر سمایید همه |
|
|
گر بسی روز دو شب همدم ماه آید مهر |
|
سی شب از من به چه تاویل جدایید همه |
|
|
چون مه کاست شب از شب بترم پیش شما |
|
کز سر روز بهی روز بهایید همه |
|
|
سرو بالان شمایم سر بالین مرا |
|
تازه دارید به نم، کابر نمایید همه |
|
|
من چو گل خون به دهان آمده و تشنه لبم |
|
بر گل تشنه گه ژاله هوایید همه |
|
|
از چه سینه به دلو نفس و رشتهی جان |
|
برکشید آب که نی کم ز سقایید همه |
|
|
همه بیمار پرستان ز غمم سیر شدند |
|
آنکه این غم خورد امروز شمایید همه |
|
|
چون سر انگشت قلم گیر من از خط بدیع |
|
در خط مهر من انگشت نمایید همه |
|
|
پدر و مادرم از پای فتادند ز غم |
|
به شما دست زدم کاهل وفایید همه |
|
|
به منی و عرفاتم ز خدا درخواهید |
|
که هم از کعبه پرستان خدایید همه |
|
|
بس جوانم به دعا جان مرا دریابید |
|
که چو عیسی زبر بام دعایید همه |
|
|
آه کامروز تبم تیز و زبان کند شده است |
|
تب ببندید و زبانم بگشایید همه |
|
|
بوی دارو شنوم روی بگردانم ازو |
|
هر زمان شربت نو در مفزایید همه |
|
|
تنم از آتش تب سوخته چون عود و نی است |
|
چون نی و عود سر انگشت بخایید همه |
|
|
گر همی پیر سحرخیز به نی برد تب |
|
نی بجوئید و بر آن پیر گرایید همه |
|
|
مگر این تب به شما طایفه خواهند برید |
|
کز سر لرزه چو نی بر سر پایید همه |
|
|
من چو مخمور ز تب شیفته چشمم چه عجب |
|
گر چو مصروع ز غم شیفته رایید همه |
|
|
آمد آن مار اجل هیچ عزیمت دانید |
|
که بخوانید و بدان مار فسایید همه |
|
|
جان گزاید نفس مار اجل جهد کنید |
|
کز نفس مار اجل را بگزایید همه |
|
|
من چو شیرم به تب مرگ و شما همچو گوزن |
|
بر سر مار اجل پای بسایید همه |
|
|
چون گوزن از پس هر ناله ببارید سرشک |
|
کز سرشک مژه تریاک شفایید همه |
|
|
من اسیر اجلم هرچه نوا خواهد چرخ |
|
بدهید ارچه نه چندان بنوایید همه |
|
|
نی نی از بند اجل کس به نوا باز نرست |
|
کار کافتاد چه در بند نوایید همه |
|
|
مهرهی جان ز مششدر برهانید مرا |
|
که شما نیز نه زین بند رهایید همه |
|
|
روز خون ریز من آمد ز شبیخون قضا |
|
خون بگریید که رد خون قضایید همه |
|
|
فزع مادر و افغان پدر سود نداشت |
|
بر فغان و فزع هر دو گوایید همه |
|
|
چون کلید سخنم در غلق کام شکست |
|
بر در بستهی امید چه پایید همه |
|
|
تا چو نوک قلم از درد زبانم سیه است |
|
از فلک خستهی شمشیر جفایید همه |
|
|
چشم بادام من است از رگ خون پسته مثال |
|
به زبان آن رگ خون چند گشایید همه |
|
|
خوی به پیشانی و کف در دهنم بس خطر است |
|
به گلاب این خوی و کف چند زدایید همه |
|
|
چون صراحی به فواق آمده خون در دهنم |
|
ز آن شما زهرکش جام بلایید همه |
|
|
جان کنم چون به فواق آیم و لرزان چو چراغ |
|
گر چو پروانه بسوزید سزایید همه |
|
|
من چو شمع و گل اگر میرم و خندم چه عجب |
|
که شما بلبل و پروانه مرایید همه |
|
|
جان به فردا نکشد درد سر من بکشید |
|
به یک امروز ز من سیر میایید همه |
|
|
تا دمی ماند ز من نوحهگران بنشانید |
|
وا رشیداه کنان نوحه سرایید همه |
|
|
هم بموئید و هم از مویهگران درخواهید |
|
که بجز مویهگر خاص نشایید همه |
|
|
بشنوانید مرا شیون من وز دل سنگ |
|
بشنوید آه رشید ار شنوایید همه |
|
|
اشک داود چو تسبیح ببارید از چشم |
|
خوش بنالید که داود نوایید همه |
|
|
خپه گشتم دهن و حلق فرو بسته چو نای |
|
وز سر ناله شما نیز چو نایید همه |
|
|
پیش جان دادن من خود همه سگجان شدهاید |
|
زان چو سگ در پس زانوی عنایید همه |
|
|
چون مرا طوطی جان از قفس کام پرید |
|
نوحهی جغد کنید ار چو همایید همه |
|
|
من کنون روزهی جاوید گرفتم ز جهان |
|
گر شما در هوس عید بقایید همه |
|
|
وقت نظارهی عام است شما نیز مرا |
|
بهر آخر نظر خاص بیایید همه |
|
|
الوداع ای دمتان همره آخر دم من |
|
بارک الله چه به آئین رفقایید همه |
|
|
الوداع ای دلتان سوختهی روز فراق |
|
در شب خوف نه در صبح رجایید همه |
|
|
پیش تابوت من آئید برون ندبهکنان |
|
در سه دست از دو زبانم بستایید همه |
|
|
من گدازان چو هلالم ز بر نعش و شما |
|
بر سر نعش نظاره چو سهایید همه |
|
|
چو نسیج سر تابوت زر اندود رخید |
|
چون حلی بن تابوت دوتایید همه |
|