| | | | | | |
|
راحت از راه دل چنان برخاست |
|
که دل اکنون ز بند جان برخاست |
|
|
نفسی در میان میانجی بود |
|
آن میانجی هم از میان برخاست |
|
|
سایهای مانده بود هم گم شد |
|
وز همه عالمم نشان برخاست |
|
|
چار دیوار خانه روزن شد |
|
بام بنشست و آستان برخاست |
|
|
دل خاکی به دست خون افتاد |
|
اشک خونین دیت ستان برخاست |
|
|
آب شور از مژه چکید و ببست |
|
زیر پایم نمکستان برخاست |
|
|
بر دل من کمان کشید فلک |
|
لرز تیرم ز استخوان برخاست |
|
|
آه من دوش تیر باران کرد |
|
ابر خونبار از آسمان برخاست |
|
|
غصهای بر سر دلم بنشست |
|
که بدین سر نخواهد آن برخاست |
|
|
آمد آن مرغ نامه آور دوست |
|
صبحگاهی کز آشیان برخاست |
|
|
دید کز جای برنخاستمش |
|
طیره بنشست و دل گران برخاست |
|
|
اژدها بود خفته بر پایم |
|
نتوانستم آن زمان برخاست |
|
|
پای من زیر کوه آهن بود |
|
کوه بر پای چون توان برخاست |
|
|
پای خاقانی ار گشادستی |
|
داندی از سر جهان برخاست |
|
|
مار ضحاک ماند بر پایم |
|
وز مژه گنج شایگان برخاست |
|
|
سوزش من چو ماهی از تابه |
|
زین دو مار نهنگ سان برخاست |
|
|
چون تنورم به گاه آه زدن |
|
کاتشین مارم از دهان برخاست |
|
|
در سیه خانه دل کبودی من |
|
از سپیدی پاسبان برخاست |
|
|
سگ دیوانه پاسبانم شد |
|
خوابم از چشم سیل ران برخاست |
|
|
سگ گزیده ز آب ترسد از آن |
|
ترسم از آب دیدگان برخاست |
|
|
در تموزم ببندد آب سرشک |
|
کز دمم باد مهرگان برخاست |
|
|
همه شب سرخ روی چون شفقم |
|
کز سرشک آب ناردان برخاست |
|
|
ساقم آهن بخورد و از کعبم |
|
سیل خونین به ناودان برخاست |
|
|
بل که آهن ز آه من بگداخت |
|
ز آهن آواز الامان برخاست |
|
|
تا چو بازم در آهنین خلخال |
|
چو جلاجل ز من فغان برخاست |
|
|
تن چو تار قز و بریشم وار |
|
ناله زین تار ناتوان برخاست |
|
|
رنگ رویم فتاد بر دیوار |
|
نام کهگل به زعفران برخاست |
|
|
خون دل زد به چرخ چندان موج |
|
که گل از راه کهکشان برخاست |
|
|
بلبلم در مضیق خارستان |
|
که امیدم ز گلستان برخاست |
|
|
چند نالم که بلبل انصاف |
|
زین مغیلان باستان برخاست |
|
|
جگر از بس که هم جگر خورد است |
|
معده را ذوق آب و نان برخاست |
|
|
جان شد اینجا چه خاک بیزد تن |
|
که دکاندار از دکان برخاست |
|
|
خاک شد هر چه خاک برد به دوش |
|
کابخوردش ز خاکدان برخاست |
|
|
جامهی گازر آب سیل ببرد |
|
شاید ار درزی ار دکان برخاست |
|
|
چرخ گوئی دکان قصابی است |
|
کز سر تیغ خون فشان برخاست |
|
|
بره زان سو ترازوی زینسو |
|
چرب و خشکی از این میان برخاست |
|
|
قسم هر ناکسی سبک فربه |
|
قسم من لاغر و گران برخاست |
|
|
هر سقط گردنی است پهلوسای |
|
زان ز دل طمع گرد ران برخاست |
|
|
گر برفت آبروی ترس برفت |
|
گله مرد و غم شبان برخاست |
|
|
کاروان منقطع شد از در شهر |
|
رصد از راه کاروان برخاست |
|
|
اشتر اندر وحل به برق بسوخت |
|
باج اشتر ز ترکمان برخاست |
|
|
نیک عهدی گمان همی بردم |
|
یار، بد عهد شد گمان برخاست |
|
|
دل خرد مرا غمان بزرگ |
|
از بزرگان خرده دان برخاست |
|
|
خواری من ز کینه توزی بخت |
|
از عزیزان مهربان برخاست |
|
|
ای برادر بلای یوسف نیز |
|
از نفاق برادران برخاست |
|
|
قوت روزم غمی است سال آورد |
|
که نخواهد به سالیان برخاست |
|
|
اینت کشتی شکاف طوفانی |
|
که ازین سبز بادبان برخاست |
|
|
قضیالامر کفت طوفان |
|
به بقای خدایگان برخاست |
|
|
نیست غم چون به خواستاری من |
|
خسرو صاحب القران برخاست |
|
|
بعد کشتن قصاص خاقانی |
|
از در شاه شهنشان برخاست |
|