| | | | | | |
|
طبع کافی که عسکر هنر است |
|
چون نی عسکری همه شکر است |
|
|
قطرهی کوثر و قمطرهی هند |
|
از شکرهای لفظ او اثر است |
|
|
نه کلکش به نیشکر ماند |
|
کز پی تب بریدن بشر است |
|
|
گل شکر را ز رشک نیشکرش |
|
زهر در حلق و خار در جگر است |
|
|
نی مصریش قند میزاید |
|
تا سمرقند قند او سمر است |
|
|
در شکرریز نوعروس سخن |
|
نی مصریش خاطب هنر است |
|
|
بل عروس فلک ببرد دست |
|
کان نی مصر یوسف دگر است |
|
|
گر شکر زاد کلک او چه عجب |
|
پس شکر خواهد این عجب خبر است |
|
|
زعفران گرچه بیخ در آب است |
|
آرزومند ژالهی سحر است |
|
|
زین اشارت که کرد خاقانی |
|
سر فراز است بلکه تاجور است |
|
|
پشت خم راست دل به خدمت او |
|
همچو نون و القلم همه کمر است |
|
|
بختم از سرنگونی قلمش |
|
چون سخنهای او بلند سر است |
|
|
سیم و شکر فرستم و خجلم |
|
که چرا دسترس همین قدر است |
|
|
شکر و سیم پیش همت او |
|
از من و شعر، شرمسار تر است |
|
|
خود دل و طبع او ز سیم و شکر |
|
کان طمغاج و باغ شوشتر است |
|
|
شعر گفتم به عذر سیم و شکر |
|
مختصر عذر خواه مختصر است |
|
|
سیم سنگ است پیش دیده از آنک |
|
هم تراشش زط کلک او گهر است |
|
|
اتصال نجوم خاطر او |
|
فیض طبع مرا نویدگر است |
|
|
زین سپس ابروار پاشم جان |
|
کاین قدر فتح باب ماحضر است |
|
|
تا ابد نام او بر افسر عقل |
|
مهر بر سیم و نقش بر حجر است |
|