| | | | | | |
| |
عارضه‌ی تازه بین که رخ به من آورد |
|
درد کهن بارگیر خویشتن آورد |
|
| |
تب زده لرزم چو آفتاب همه شب |
|
دور فلک بین که بر سرم چه فن آورد |
|
| |
تفته چو شمعم زبان سیاه چو شمعی |
|
کز تف گریه گذار در لگن آورد |
|
| |
شمع نه دندانه گردد از شکن آخر |
|
در تنم آسیب تب همان شکن آورد |
|
| |
برحذرم ز آتش اجل که بسوزد |
|
کشت حیاتی که خوشه در دهن آورد |
|
| |
طعنه‌ی بیمار پرس صعب‌تر از تب |
|
کاین عرض از گنجه نیست از وطن آورد |
|
| |
آتش تب در زمین گنجه همه شب |
|
در دم من آه آسمان شکن آورد |
|
| |
صدمه‌ی آهم شنید مذن شب گفت |
|
زلزله‌ی گنجه باز تاختن آورد |
|
| |
چرخ بدی می‌کند سزای حزن اوست |
|
بخت چرا بر من این همه حزن آورد |
|
| |
ظلم نگر، تیغ راست عادت خون ریز |
|
آبله بین کان نکال بر سفن آورد |
|
| |
در دل خاقانی ارچه آتش تب خاست |
|
آب حیاتش نگر که در سخن آورد |
|
