| | | | | | |
|
مرد آن بود که از سر دردی قدم زند |
|
درد آن بود که بر دل مردان رقم زند |
|
|
آن را مسلم است تماشا به باغ عشق |
|
کو خیمهی نشاط به صحرای غم زند |
|
|
وز بهر آنکه نیست شود هرچه هست اوست |
|
ختم وجود بر سر کتم عدم زند |
|
|
از دست عشق چون به سفالی شراب خورد |
|
طعنه نخست در گهر جام جم زند |
|
|
بیشی هر دو عالم بر دست چپ نهد |
|
وانگه به دست راست بر آن بیش، کم زند |
|
|
جایی که زلف جانان دعوی کند به کفر |
|
گمره بود که در ره ایمان قدم زند |
|
|
و آنجا که نور عارض او پرده برگرفت |
|
تردامنی بود که دم از صبحدم زند |
|
|
خاقانی این سراب که داند که مردوار |
|
زین خاکدان به بام جهان بر علم زند |
|