| | | | | | |
|
ناگذران دل است نوبت غم داشتن |
|
جبهت آمال را داغ عدم داشتن |
|
|
صاحب حالت شدن حلهی تن سوختن |
|
خارج عادت شدن عدهی غم داشتن |
|
|
سر به تمنای تاج دادن و چون بگذری |
|
هم سر و هم تاج را نعل قدم داشتن |
|
|
زین سوی جیحون توان کشتی و پل ساختن |
|
هر دو چو ز آن سو شدی از همه کم داشتن |
|
|
پیش بلا واشدن پس به میان دو تیغ |
|
همچو نشان دو مهر خوی درم داشتن |
|
|
چون به مصاف سران لاف شهادت زنی |
|
زشت بود پیش زخم بانگ الم داشتن |
|
|
نقش بت و نام شاه بر خود بستن چو زر |
|
وآنگهی از بیم گاز رنگ سقم داشتن |
|
|
تات ز هستی هنوز یاد بود کفر و دین |
|
بتکده را شرط نیست بیت حرم داشتن |
|
|
تا که تو از نیک و بد همچو شب آبستنی |
|
رو که نهای همچو صبح مرد علم داشتن |
|
|
بیدم مردان خطاست در پی مردم شدن |
|
بیکف جم احمقی است خاتم جم داشتن |
|
|
شاهد دل در خراس رخصت انصاف نیست |
|
بر ره اوباش طبع قصر ارم داشتن |
|
|
تشنه بمانده مسیح شرط حواری بود |
|
لاشهی خر زاب خضر سیر شکم داشتن |
|
|
درگذر از آب و جاه پایهی عزلت گزین |
|
کز سر عزلت توان ملک قدم داشتن |
|
|
چون به یکی پاره پوست شهر توانی گرفت |
|
غبن بود در دکان کوره و دم داشتن |
|
|
عادت خورشید گیر فرد و مجرد شدن |
|
چند به کردار ماه خیل و حشم داشتن |
|
|
دیگ امانی مپز تات نیاید ز طمع |
|
پیش خسان کفچهوار دست به خم داشتن |
|
|
همت و آنگه ز غیر برگ و نوا ساختن |
|
عیسی و آنگه به وام نیل و بقم داشتن |
|
|
از در کم کاسگان لاف فزونی زدن |
|
وز دم لایفلحان گوش نعم داشتن |
|
|
لاف فریدون زدن و آنگه ضحاکوار |
|
سلطنت و شیطنت هر دو بهم داشتن |
|
|
صحبت ماء العنب مایهی نار الله است |
|
ترک چنین آب هست آب کرم داشتن |
|
|
چند پی کار آب بر ره زردشتیان |
|
عقل که کسری فش است وقت ستم داشتن |
|
|
سینه به غوغای حرص بیش میالا از آنک |
|
نیست به فتوای عقل گرگ به رم داشتن |
|
|
بهر چنین خشکسال مذهب خاقانی است |
|
از پی کشت رضا چشم به نم داشتن |
|
|
از سر تسلیم دل پیش عزیزان فقر |
|
حلقه به گوش آمدن غاشیه هم داشتن |
|
|
بهر دل والدین بستهی شروان شدن |
|
پیش در اهل بیت ماتم عم داشتن |
|