| | | | | | |
|
هین که به میدان حسن رخش درافکند یار |
|
بیش بهاتر ز جان نعل بهایی بیار |
|
|
زیر رکابش نگر حلقه به گوش آسمان |
|
پیش عنانش ببین عاشیه کش روزگار |
|
|
از بس خونها که ریخت غمزهی سرتیز او |
|
عشق به انگشت پای میکند آن را شمار |
|
|
نقش سر زلف او رست مرا در بصر |
|
زآن که بهم درخوردعنبر و دریا کنار |
|
|
قندز شب پوش او هست شب فتنه زای |
|
صبح قیامت شده است از شب او آشکار |
|
|
نیست مرا آهنی بابت الماس او |
|
دیدهی خاقانی است لاجرم الماس بار |
|
|
عالم جانها بر او هست مقرر چنانک |
|
دولت خوارزمشاه داد جهان را قرار |
|
|
شاه فریدون لوا خضر سکندر بنا |
|
خسرو امت پناه، اتسز مهدی شعار |
|