| | | | | | |
|
اقضیالقضاة عمر عبد العزیز راست |
|
جاهی کز آن ملائکه حرز حریز کرد |
|
|
او زبدهی جلال و چو تقدیر ذو الجلال |
|
ناچیز را ز روی کرامات چیز کرد |
|
|
تبریز کعبه شد حرمش را ستون عدل |
|
صدر فرشته خلق پیمبر تمیز کرد |
|
|
آری ز ابتدا حرم کعبه را ستون |
|
هم مکرمات عمر عبد العزیز کرد |
|
|
سعد و نحس شب سپید و سیاه |
|
خاتم مقتفی نمیشاید |
|
|
قرصهی مه کلیچهی سیم است |
|
عقربش صیرفی نمیشاید |
|
|
چون ولیعهد یوسف است امروز |
|
خلق جز یوسفی نمیشاید |
|
|
این رفیع پدر خر زن مزد |
|
از پی مشرفی نمیشاید |
|
|
در چنین تنگنای دار الضرب |
|
زیر چنگی دفی نمیشاید |
|
|
قاضی اسراف میکند در جور |
|
این همه مسرفی نمیشاید |
|
|
زی نبی رفت و برد نور نبی |
|
نور دین منطفی نمیشاید |
|
|
هست بغداد گرد کوه، در او |
|
قاضیی فلسفی نمیشاید |
|
|
بگذر از فلسفی که از پی خرج |
|
شاید از فلس فی نمیشاید |
|
|
این سمرقند نیست بغداد است |
|
نقد او غدرفی نمیشاید |
|
|
تا طرازد طراز سکهی ملک |
|
خامهزن جز صفی نمیشاید |
|
|
بهر آوردن عروس سبا |
|
رای جز آصفی نمیشاید |
|
|
هم صفی به که با سپاه کرم |
|
بخل را همصفی نمیشاید |
|
|
جملةالامر با خواص عمل |
|
نام نامنصفی نمیشاید |
|
|
پیشوای علما جامهی من |
|
نز پی بیشی و پیشی پوشد |
|
|
لیک خواهد که به پوشیدن آن |
|
در تنم خلعت بیشی پوشد |
|
|
کان قبا کز حبش آرند رسول |
|
بهر تشریف نجاشی پوشد |
|
|
خواجه داند که مرا دل ریش است |
|
مرهمی بر سر ریشی پوشد |
|
|
چه عجب آب که گنج هنر است |
|
عیب خاک از سر خویشی پوشد |
|