| | | | | | |
|
امام ملت چارم که آسمان ششم |
|
سعود مشتری او را نثار میسازد |
|
|
غیاث ملت، اقضی القضاة عز الدین |
|
که بحر دستش زرین بحار میسازد |
|
|
فضایلش ملک دست راست چندان دید |
|
کجا به دست چپ آن را شمار میسازد |
|
|
عطاردی است زحل سر زبان خامهی او |
|
که وقت سیر سه خورشید یار میسازد |
|
|
به بوی خلق بهار از خزان همی آرد |
|
به بذل گنج خزان از بهار میسازد |
|
|
قرار ملک سکندر دهد به کلک دو شاخ |
|
که در سه چشمهی حیوان قرار میسازد |
|
|
به قمع کردن فرعون بدعه موسیوار |
|
قلم در آن ید بیضاش مار میسازد |
|
|
چو موسیی که مقامات دین و رخنهی کفر |
|
ز مار مهره و وز مهره مار میسازد |
|
|
جهان به خدمت او چون قلم سجود کند |
|
که کارش از قلم دین نگار میسازد |
|
|
فلک شکافد حکمش چنان که دست نبی |
|
شکاف ماه دو هفت آشکار میسازد |
|
|
اگر بنان نبی مه شکافت، دست امین |
|
ز آفتاب شکافی شعار میسازد |
|
|
دلم که آهوی فتراک اوست حبل امان |
|
از آن دوال پلنگان شکار میسازد |
|
|
عیادت دل بیمار من کن قدمش |
|
که از زمین فلک افتخار میسازد |
|
|
ز بس که بر سر من تافت آفتاب رضاش |
|
مرا چو روی شفق شرمسار میسازد |
|
|
سپهر، حلقه به گوشم سزد که تاج مرا |
|
ز حلقهی در خود گوشوار میسازد |
|
|
سپه کشم ز عجم در عرب که صدر عجم |
|
مرا چو طفل عرب طوقدار میسازد |
|
|
مرا ز خاک به مردم همی کند پدرش |
|
هم او شعار پدر اختیار میسازد |
|
|
دل مرا که ز توفیق بخت نومید است |
|
قبول همتش امیدوار میسازد |
|
|
به عهد مفتی عالم درخت جاه و جلال |
|
به نام و کنیت او برگ و بار میسازد |
|
|
به نوبت من هرکس که یافت کسوت شعر |
|
ز لفظ و معنی من پود و تار میسازد |
|
|
بقا حصار تنش باد کاین حصار کبود |
|
ز سایهی سر کلکش حصار میسازد |
|
|
تو مار صورتی و همیشه شکرخوری |
|
خاقانی است طوطی و دایم جگر خورد |
|
|
این هم ز بخشش فلک و جود عالم است |
|
کان را که خاک باید خوردن، شکر خورد |
|