| | | | | | |
|
ای ظلم تو مخرب ملک یزیدیان |
|
لاف از علی مزن که یزید دوم تویی |
|
|
تو منکری که از لب عیسی نفس منم |
|
من آگهم که از خر دجال دم تویی |
|
|
لاف از هنر میار که بر مرکب هنر |
|
جای عنان منم محل پاردم تویی |
|
|
اندر حرامزادگی از استران دهر |
|
آن ارجل درشت سر نرم سم تویی |
|
|
قمی و درگزینی و کاشانی وزیر |
|
در خواجگی سر آمدگانند گم تویی |
|
|
اصحاب کهفوار ز ننگ تو زیر خاک |
|
خفتند هر سه، رابعهم کلبهم تویی |
|
|
خاقانی اشتلم به زبانی کند چو تیغ |
|
بفکن سپر که بابت این اشتلم تویی |
|
|
می تا خط جام آر به رنگ لب دلجوی |
|
کز سبزه خط سبزه برآورد لب جوی |
|
|
اکنون که چمن سبز سلب گشت سه لب داشت |
|
یعنی لب جام و لب جوی و لب دلجوی |
|
|
کوهکن در عشق شیرین غیرتی گر داشتی |
|
نقش شیرین را به چشم دیگران نگذاشتی |
|
|
بود بیغیرت که نقش یار را بر سنگ کند |
|
ور به لوح سینه کندی صورتی پنداشتی |
|