| | | | | | |
|
بترس از بد خلق خاقانیا |
|
ولیکن ز بد ده امان خلق را |
|
|
وفا طبع گردان و ایمن مباش |
|
ز غدری که طبع است آن خلق را |
|
|
دروغی مران بر زبان و مدان |
|
که صدقی بود بر زبان خلق را |
|
|
در افعال خلق آشکارا شود |
|
قضایی که آید نهان خلق را |
|
|
هم از خلق سر بزرند از زمین |
|
بدی کاید از آسمان خلق را |
|
|
بد خلق هرچت فزونتر رسد |
|
نکوئی فزونتر رسان خلق را |
|
|
همه دوستی ورز با خلق لیک |
|
به دل دشمن خویش دان خلق را |
|
|
ما غم کس نخوردهایم مگر |
|
که دگر کس نمیخورد غم ما |
|
|
ما غم دیگران بسی خوردیم |
|
دیگری نیز بشکرد غم ما |
|
|
نظام دولت بهرامیان رشید الدین |
|
فلک توئی و زمین ما و ذره نامهی ما |
|
|
به نامه خواستم ابرام داد عقلم گفت |
|
که ذره سوی فلک میفرستی اینت خطا |
|
|
کبوتر حرم آمد ز کعبهی سعدا |
|
بشاره داد چو دلالهی عروس سبا |
|
|
چو هدهدی که سحر خاست بر سلیمانوار |
|
مبشر دم صبح آمد و برید صبا |
|