| | | | | | |
|
جهان پیمانه را ماند به عینه |
|
که چون پر شد تهی گردد به هر بار |
|
|
کنون از مرگ صدر الدین تهی گشت |
|
نپندارم که پر گردد دگر بار |
|
|
خلیفه گوید خاقانیا دبیری کن |
|
که پایگاه تو را بر فلک گذارم سر |
|
|
دبیرم آری سحر آفرین گه انشا |
|
ولیک زحمت این شغل را ندارم سر |
|
|
به دستگاه دبیری مرا چه فخر که من |
|
به پایگاه وزیری فرو نیارم سر |
|
|
چو افتاب شدم با عطاردی چه کنم |
|
کلاه عاریتی را چرا سپارم سر؟ |
|
|
با در و دشت ساز خاقانی |
|
خانه و خوان ناسزا منگر |
|
|
تا برون ریشهی گیا بینی |
|
زاندرون ریش ده کیا منگر |
|
|
هر که خر در خلاب شهوت راند |
|
در سر افتادش اسب سرکش عمر |
|
|
آب شهوت مران که مردم را |
|
ز آب شهوت بمیرد آتش عمر |
|
|
نیست در ایام چیزی از وفا نایافتتر |
|
کیمیا شد اهل، بل کز کیمیا نایافتتر |
|
|
آشنا سیمرغوار اندر جهان نایافت شد |
|
ایمه از سیمرغ بگذر کاشنا نایافتتر |
|