| | | | | | |
| |
خاقانیا عروس صفا را به دست فقر |
|
هر هفت کن که هفت تنان در رسیده‌اند |
|
| |
در وجد و حال بین چو کبوتر زنند چرخ |
|
بازان کز آشیان طریق پریده‌اند |
|
| |
همچون گوزن هوی برآورده در سماع |
|
شیران کز آتش شب شبهت رمیده‌اند |
|
| |
سلطان دلان به عرش براهیم بنده‌وار |
|
از بهر آب دست سراب قد خمیده‌اند |
|
| |
بر نام او به سنت همنام او همه |
|
مرغان نفس را ز درون سر بریده‌اند |
|
| |
خضر ارچه حاضر است نیارد نهاد دست |
|
بر خرقه‌های او که ز نور آفریده‌اند |
|
| |
پیران هفت چرخ به معلوم هشت خلد |
|
یک ژنده‌ی دوتایی او را خریده‌اند |
|
| |
از بهر پاره پیر فلک را به دست صبح |
|
دلق هزار میخ ز سر برکشیده‌اند |
|
| |
واینک پی موافقت صف صوفیان |
|
صوف سپید بر تن مشرق دریده‌اند |
|
| |
در مشرق آفتاب چنان جامه خرقه کرد |
|
کواز خرق جامه به مغرب شنیده‌اند |
|
| |
تا گنجه را ز خاک براهیم کعبه‌ای است |
|
مردان کعبه گنجه نشینی گزیده‌اند |
|
| |
من دیده‌ام که حد مقامات او کجاست |
|
آنان ندیده‌اند که کوتاه دیده‌اند |
|
