| | | | | | |
|
دبیران را منم استاد و میران را منم قدوه |
|
مرا هم قدوه هم استاد عز الدین بوعمران |
|
|
دمی کز روح قدس آمد سوی جان بنت عمران را |
|
مرا آن دم سوی جان داد عز الدین بوعمران |
|
|
وگر ده چشمه بگشاد ابن عمران از دل سنگی |
|
مرا بحری ز دل بگشاد عز الدین بوعمران |
|
|
بشر گفتی ملک گردد بلی گردد بدو بنگر |
|
ملک خلق و بشر بنیاد عز الدین بوعمران |
|
|
اگر ز اصلاب اسلافند زاده هر یکی بنگر |
|
ز آب چشمهی جان زاد عز الدین بوعمران |
|
|
به لطف و علم و حلم و عزم مستغنی است پنداری |
|
ز آب و خاک و نار و باد عز الدین بوعمران |
|
|
در آن مسند که چون طور است ثعبان کلک و بیضا کف |
|
کلیمی بین چو خضر آزاد عز الدین بوعمران |
|
|
امام الامه صدر السنه محی المله سیف الحق |
|
ریاستدار دین آباد عز الدین بوعمران |
|
|
محمد نطق و نعمان لفظ و احمد رای و مالک دم |
|
که امت را رسد فریاد عز الدین بوعمران |
|
|
به دل دریای بصره است و به کف دجله و زین هر دو |
|
کند تبریز را بغداد عز الدین بوعمران |
|
|
بیان ثعلبی راند هم از تفسیر خرگوشی |
|
نماید شیر انسی زاد عز الدین بوعمران |
|
|
اجازت خواهم از کلکش بدان تفسیر اگر بیند |
|
که تایید ابد بیناد عز الدین بوعمران |
|
|
جهان داور چو فاروق است و جاندار و چو فرقان هم |
|
که آرد هم شفا هم داد عز الدین بوعمران |
|
|
بدین یک قطعه ده بیت کارزد صدهزار آخر |
|
سر افراز جهان افتاد عز الدین بوعمران |
|
|
من آن گویم که تا روید زمین را بیخ بوزیدان |
|
قوی شاخ و قوی بر باد عز الدین بوعمران |
|
|
بر اصفهان گذشتن من بود یک زمان |
|
در وی شدن همان و برون آمدن همان |
|
|
از بهر صدر خواستمی اصفهان کنون |
|
چون صدر غایب است چه کرمان چه اصفهان |
|
|
چشم آسمان به واسطهی آفتاب دید |
|
بیآفتاب چشم چه بیند در آسمان |
|