| | | | | | |
|
دل درد زده است از غم زنهار نگه دارش |
|
کو میوهی دل باری بر بار نگه دارش |
|
|
گفتی که به درد دل صبر است طبیب اما |
|
امروز طبیبت شد بیمار نگه دارش |
|
|
ای صبر توئی دانم پروانهی کار دل |
|
دل شیفته پروانه است از نار نگه دارش |
|
|
ای دیده نه سیل خون فردات به کار آید |
|
خون از رگ جان امشب مگذار، نگه دارش |
|
|
آن تازه گل ما را هنگام وداع آمد |
|
زان پیش که بگذارد گلزار نگه دارش |
|
|
شب بیست و سیم رفته است از چارده ماه ما |
|
شبهای وداع است این زنهار نگه دارش |
|
|
تا عمر دمی مانده است از یار بنگریزد |
|
گر عمر شود گو شو، کو یار نگه دارش |
|
|
چون شیشه دلی دارم در پای جهان مفکن |
|
نارنج به سنگستان مسپار نگه دارش |
|
|
خار است همه عالم و تو آبله بر چشمی |
|
چون آبله دارد چشم از خار نگه دارش |
|
|
هان ای دل خاقانی بس خوش نفسی داری |
|
از عمر همین مانده است آثار نگه دارش |
|
|
شروانت که مار آمد بیرنج رها کردی |
|
تبریز که گنج آمد بیمار نگه دارش |
|
|
روز عمر آمد به پیشین ای دریغ |
|
کار بر نامد به آئین ای دریغ |
|
|
سینه چون صبح پسین خواهم درید |
|
کفتاب آمد به پیشین ای دریغ |
|
|
سخت نومیدم ز امید بهی |
|
درد نومیدی من بین ای دریغ |
|
|
غصهی بیطالعی بین کز فلک |
|
درد هست و نیست تسکین ای دریغ |
|
|
آب رویم رفت و زیر آب چشم |
|
روی چون آب است پرچین ای دریغ |
|
|
چرخ را جمشید و افریدون نماند |
|
کز من مسکین کشد کین ای دریغ |
|
|
آسمان نطع مرادم برفشاند |
|
نه شهش ماند و نه فرزین ای دریغ |
|
|
صاعقه بربام عمر من گذشت |
|
نه درش ماند و نه پرچین ای دریغ |
|
|
از دهان دین برآمد آه آه |
|
چون فرو شد ناصر دین ای دریغ |
|
|
مرغزار جان طلب خاقانیا |
|
کخور گیتی است سنگین ای دریغ |
|
|
تا به خط شط ارجیش درنگ است مرا |
|
بحر ارجیش ز طبعم صدف افزود صدف |
|
|
بحر ارجیش فزود از قدم من آنسانک |
|
برج برجیس ز یونس شرف افزود شرف |
|
|
صدت فی بغداد ظبیا قد الف |
|
صدغه جیم و ذا قد الف |
|
|
سر بیندازم به دستار از پیش |
|
غاشیهی سوداش دارم بر کتف |
|
|
هل عشقتم نار اصحال الهوی |
|
طارق الدنیا و ذا لا یاتلف |
|
|
من شدم عاشق بر آن خورشید روی |
|
کابروان دارد هلال منخسف |
|
|
لاتلومونی ولوموا نفسکم |
|
انما المعشوق فینا مختلف |
|
|
کعبهی خاقانی اکنون روی است |
|
کعبه را می زمزم و بت معتکف |
|
|
باز به میدان ما فوج بلا بسته صف |
|
پای فلک در میان رسم امان بر طرف |
|
|
خرقه شکافان ذوق بیدف و نی در سماع |
|
جبه فشانان شید تابع قانون دف |
|
|
جان قدیم اشتها مانده همان ناشتا |
|
وین تن حادث غذا معدن آب و علف |
|
|
چیدم و دیدم تمام آبی و تابی نداشت |
|
میوهی این چار باغ گوهر این نه صدف |
|
|
گفتیم ای خود فروش خود چه متاعی بگو |
|
گر بخری شب چراغ گر بفروشی خزف |
|
|
بشنو و بوکن اگر گوشی و مغزیت هست |
|
زمزمهی لو کشف لخلخهی من عرف |
|
|
رهرو خاقانیا دوری منزل مبین |
|
رو که مدد میکند همت شاه نجف |
|