| | | | | | |
|
دوات من ز برون جدول و درون دریاست |
|
نهنگ و آب سیاهش عجب بدان ماند |
|
|
عمود صبح ندیدی سواد شام در او |
|
دوات من به دو معنی بدان نشان ماند |
|
|
رواست کو ید بیضای موسوی است دوات |
|
که خامه نیز به ثعبان درفشان ماند |
|
|
زبان خامهی جوشن در زره بر من |
|
به دور باش سنان فعل و تیرسان ماند |
|
|
چو خسروان گذرم بر مصاف نطق و دوات |
|
از آن به خانهی زراد خسروان ماند |
|
|
عنان جیحون در دست طبع خاقانی است |
|
از آن جهت به سمرقند خضرخان ماند |
|
|
دور دور بدی است خاقانی |
|
هیچ بد فعل نیک ننماید |
|
|
نیکی از بد مجوی و راضی باش |
|
که ز نیکان تو را بدی ناید |
|
|
مبر ای خواجه آب خاقانی |
|
که زوال آب عمر تو ببرد |
|
|
هرکه برگش دهد شکستن دل |
|
بشکند شاخ عمر و بر نخورد |
|
|
چون به نیکان کسی بد اندازد |
|
بدش افتد چو نیک درنگرد |
|
|
رگ چشم حیا کسی که برید |
|
رگ جان بقاش اجل ببرد |
|
|
بر عزیزان کسی که خواری کرد |
|
زود گردد ذلیل و درگذرد |
|
|
هرکه آرد به روی نیکان بد |
|
هم نتیجهی بدیش پی سپرد |
|
|
نامهی مصطفی درد پرویز |
|
جامهی جان او پسر بدرد |
|
|
ز رهنمون بدی نیک ترس خاقانی |
|
که رهنمون چو بد آید رهت نمونه شود |
|
|
اگرچه بد به حضور تو نیک فخر آرد |
|
شعار فخر تو از عار باژ گونه شود |
|
|
ز بد گهر همه نیک تو بد شود لیکن |
|
به قول نیک تو فعل بدش نکو نشود |
|
|
به رنگ خویش کنندت بدان نبینی آن |
|
که زر به صحبت سیماب سیم گونه شود |
|
|
وگر چنان که ز سیماب زر سپید شده است |
|
ببین در آتش تا سرخ رو چونه شود |
|