| | | | | | |
|
فرزند بمرد و مقتدا هم |
|
ماتم ز پی کدام دارم |
|
|
بر واقعهی رشید مویم |
|
یا تعزیت امام دارم |
|
|
سلطان ائمه عمدة الدین |
|
کز خدمتش احترام دارم |
|
|
چون جاه پدید آرد دشمن که بد اندیشد |
|
پس جاه بتر دشمن زو نیکتر اندیشم |
|
|
دشمن به بدی گفتن جاهم به زبان آرد |
|
بر سود منم ز آن بد چون نیک دراندیشم |
|
|
خاقانیا نجات مخواه و شفا مبین |
|
کرد شفاعت علت و زاید نجات، بیم |
|
|
کاندر شفاست عارضهی هر سپید کار |
|
واندر نجات مهلکهی هر سیه گلیم |
|
|
خواهی نجات مهلکه منگر نجات بیش |
|
خواهی شفای عارضه مشنو شفا مقیم |
|
|
نفی نجات کن که نجاتی است بس خطر |
|
دور از شفا نشین که شفایی است بس سقیم |
|
|
رو کاین شفا شفا جرف است از سقر تورا |
|
آن را شفا مخوان که شقایی است بس عظیم |
|
|
قرآن شفا شناس که حبلی است بس متین |
|
سنت نجات دان که صراطی است مستقیم |
|
|
تا زین نجات جا طلبی در ره نجات |
|
جناتبان نه جات دهد نه ره سلیم |
|
|
از حق رضا طلب که شفایی است آن بزرگ |
|
وز دین حدیث ران که نجاتی است آن قدیم |
|
|
ترسم تو بس نجات تو و درد تو شفاست |
|
ناجی راستی شوی ای باژگونه تیم |
|
|
راه ابتدا خدای نماید پس انبیا |
|
زر اول آفتاب دهد پس کف کریم |
|
|
دریا به دست ابر به طفلان مهد خاک |
|
شیر کرم فرستد و او یا در یتیم |
|
|
به مجلس کو نزیل جود خویش است |
|
کجا یارم که نزل دون فرستم |
|
|
اگرچه ماهی از یونس شرف یافت |
|
به یونس فلس ماهی چون فرستم |
|
|
چه مرغم کز پی شهباز شیبت |
|
قبا اطلس، کلاه اکسون فرستم |
|
|
کلاه از زرکش خورشید سازم |
|
قبا از ازرق گردون فرستم |
|
|
برد بیرون مرا ز ظلمت شک |
|
این چراغ یقین که من دارم |
|
|
کعب همت به ساق عرش رساند |
|
این دو تن عقل و دین که من دارم |
|
|
خیل غوغای آز بشکستند |
|
این دو صف در کمین که من دارم |
|
|
خود سگی کردنم نفرمایند |
|
این دو شیر عرین که من دارم |
|
|
قدما گرچه سحرها دارند |
|
کس ندارد چنین که من دارم |
|
|
کنم از شوره خاک شیرهی پاک |
|
این کرامات بین که من دارم |
|
|
نبرد ذل برآستان ملوک |
|
این دل نازنین که من دارم |
|
|
نه ز سردان خورم طپانچهی گرم |
|
این رخ شرمگین که من دارم |
|
|
حسبی الله مراست نقش نگین |
|
جم ندید این نگین که من دارم |
|
|
تخم همت ستاره بر دهدم |
|
فلک است این زمین که من دارم |
|
|
دل مرا در خرابهای بنشاند |
|
اینست گنج مهین که من دارم |
|
|
همتم سر ز تاج در دزدد |
|
اینت گنج مهین که من دارد |
|
|
من که خاقانیم ندانم هم |
|
که چه شاهی است این که من دارم |
|