| | | | | | |
|
مدار ملک جهان بر مجاهد الدین است |
|
که چرخ بارگه احتشام او زیبد |
|
|
امیر عادل سلطان دل و خلیفه همم |
|
که حصن شام و عرب از حسام او زیبد |
|
|
قباد قلعه ستان قهرمان افسر بخش |
|
که صاحب افسر ایران غلام او زیبد |
|
|
نه نه قباد مخوان کیقباد خوانش از آنک |
|
قباد چاوش روز سلام او زیبد |
|
|
اتابک است ز بهر نشام گوهر ملک |
|
ملک شهی که مجاهد نظام او زیبد |
|
|
دوم نظام و سوم جعفر است لا ولله |
|
که داغ ناصیهی هر دو نام او زیبد |
|
|
فلک جنیبه کش اوست بلکه از سر قدر |
|
جنیبهوار فلک در لگام او زیبد |
|
|
حلی گردن خورشید و طوق جید اسد |
|
ز عکس خنجر مریخ فام او زیبد |
|
|
جهان به پرچم و طاس و رماح او نازد |
|
کز این دو مادت نور و ظلام او زیبد |
|
|
سوار همتش از عرش مرکبی دارد |
|
که زیور شه انجم ستام او زیبد |
|
|
فراخ بال کند عدل تنگ قافیه را |
|
چنان که چرخ ردیف دوام او زیبد |
|
|
بلند بال کند جود پست قامت را |
|
چنان که عرش به بالای نام او زیبد |
|
|
طراز خاصه ز اقبال عام او شاید |
|
حصار عامه ز انعام عام او زیبد |
|
|
اگر زمانه ز نام کرام حرز کند |
|
مجاهد الدین حرز کرام او زیبد |
|
|
هنوز عهد مقامات مهدی ار نرسید |
|
امیر عادل قائم مقام او زیبد |
|
|
کسی که درگه جنت مثال او بگذاشت |
|
حمیم دوزخیان قوت کام او زیبد |
|
|
نعامهای که به ترک هوای مرغان گفت |
|
ز خبث آتش و آهن طعام او زیبد |
|
|
به پای همت او هفت چرخ شش گام است |
|
که فرق هشت جنان زیر گام او زیبد |
|
|
روان حاتم طایی و جان معن یمن |
|
زکات خواه سخای مدام او زیبد |
|
|
مگر که بخل شبی بر کرم شبیخون کرد |
|
چنان که از صفت ناتمام او زیبد |
|
|
براند رای مجاهد سپاه بر سر بخل |
|
بدان کمین که ز حزم تمام او زیبد |
|
|
برید و بست سر بخل را به تیغ کرم |
|
چنین غزا صفت انتقام او زیبد |
|
|
زمانه حیدر اسلام خواندش پس ازین |
|
که ذوالفقار ظفر در نیام او زیبد |
|
|
هزار جان سکندر صفات خضر صفا |
|
نثر چشمهی حیوان جام او زیبد |
|
|
اگر تنم نه زبان موی میکند به ثناش |
|
به جای موی سنان بر مسام او زیبد |
|
|
به سعی اوست جهانگیر گشته سیف الدین |
|
که پر نسر فلک بر سهام او زیبد |
|
|
منم که گردن من وامدار خدمت اوست |
|
که گردن ملکان زیر وام او زیبد |
|
|
هزار فصل بدیع است و صد چو فضل ربیع |
|
هزار مرغ چو من بو تمام او زیبد |
|
|
ز خسروان جهان خود مجاهد الدین است |
|
که مرغ همت ما صید دام او زیبد |
|
|
ز صد هزار خلف یک خلف بود چو حسین |
|
که نفس احمد بختی رام او زیبد |
|
|
ز صد هزاران بختی یکی نجیب آید |
|
که کتف احمد جای زمام او زیبد |
|
|
عروس طبع بر او عقد بستم از سر عقل |
|
بدان صداق که از اهتمام او زیبد |
|
|
اگر به جود بها بر نهد عروس مرا |
|
به قیمتی که فزاید خرام او زیبد |
|
|
جهان پیر به ناکام و کام بندهی اوست |
|
که بکر بخت جوان جفت کام او زیبد |
|
|
جناب موصل ازو مکهی مبارک باد |
|
که جملگی ممالک به کام او زیبد |
|
|
اگرچه باز سپید است جان خاقانی |
|
کبوتر حرم است احترام او زیبد |
|