| | | | | | |
|
من که خاقانیم به منت شاه |
|
پشت خم کردهام ز بار عطا |
|
|
شاخ را پشت خم کند میوه |
|
هم ز فیض سحاب و بر صبا |
|
|
شکر دارم که فیض انعامش |
|
داد نان پاره و آبروی مرا |
|
|
مرغ کابی خورد به کشور شاه |
|
کند از بهر شکر سر بالا |
|
|
من که نان ملک خورم به سجود |
|
سر به زیر آرم از برای دعا |
|
|
همه کس ز آسمان کند قبله |
|
پشت گرداند از رکوع دوتا |
|
|
و آسمان بر درش سجود آورد |
|
گفت سبحان ربی الاعلی |
|
|
جود شاه ارچه رزق را سبب است |
|
لیکن آن را مسبب است خدا |
|
|
حسب رزق از خدای دارم و بس |
|
حسبنا الله وحده ابدا |
|
|
شروان به باغ خلد برین ماند از نعیم |
|
کز باغ خلد نوبر نعما رسد مرا |
|
|
دارای دار ملکت او شاه مشرق است |
|
کانواع نعمت از در دارا رسد مرا |
|
|
دریاست شاه و من چو گیا تشنهی امید |
|
کز دست شاه تحفهی دریا رسد مرا |
|
|
شروان به فر اوست شرفوان و خیروان |
|
من شکر گوی خیر و شرف تا رسد مرا |
|
|
امسال پنجم است کز آنجا بیامدم |
|
هر روز روزی نو از آنجا رسد مرا |
|