| | | | | | |
|
وقت مردن رشید را گفتم |
|
که بخواه آنچه آرزوت آید |
|
|
گفت کو عمر کارزو خواهم |
|
کارزو بهر عمر میباید |
|
|
فتنه تا اندکی بود صعب است |
|
سهلش انگار تا فراوان شد |
|
|
آبله تا یکی است درد کند |
|
چون همه تن گرفت آسان شد |
|
|
از زمانه منال خاقانی |
|
گرچه در غربتت منال نماید |
|
|
که زمانه هم از تو نالان تر |
|
که کرم را در او مجال نماند |
|
|
قفل پندار برکن از در دل |
|
که تو را عشوهی نوال نماند |
|
|
فارغ آنگه شود دلت که در او |
|
دیو پنداشت را خیال نماند |
|
|
تکیهگاه نصیب بعد الیوم |
|
جز بر اکرام ذو الجلال نماند |
|
|
خواجگان را به انفعال بران |
|
که در ایشان جز افتعال نماند |
|
|
ماتم خواجگان رفته به دار |
|
کز درخت کرم نهال نماند |
|
|
ای خراسان تو را شهاب نزیست |
|
وی صفاهان تو را جمال نماند |
|
|
گر سگالش کنی به هفت اقلیم |
|
یک کریم سخا سگال نماند |
|
|
سفلگان را و راد مردان را |
|
کار بر یک قرار و حال نماند |
|
|
هر که را مال هست، همت نیست |
|
هر که را همت است، مال نماند |
|