| | | | | | |
| |
آخر ای یار فراموش مکن یارانرا |
|
دل سرگشته بدست آر جگر خوارانرا |
|
| |
عام را گر ندهی بار بخلوتگه خاص |
|
ز آستان از چه کنی دور پرستارانرا |
|
| |
وصل یوسف ندهد دست به صد جان عزیز |
|
این چه سودای محالست خریدارانرا |
|
| |
گر نه یاری کند انفاس روان‌بخش نسیم |
|
خبر از مقدم یاران که دهد یارانرا |
|
| |
آنکه چون بنده بهر موی اسیری دارد |
|
کی رهایی دهد از بند گرفتارانرا |
|
| |
دست در دامن تسلیم و رضا باید زد |
|
اگر از پای در آرند گنه کارانرا |
|
| |
روز باران نتوان بار سفر بست ولیک |
|
پیش طوفان سرشکم چه محل بارانرا |
|
| |
دستگاهیست پر از نافه آهوی تتار |
|
حلقه‌ی سنبل مشکین تو عطارانرا |
|
| |
حال خواجو ز سر کوی خرابات بپرس |
|
که نیابی به در صومعه خمارانرا |
|
