| | | | | | |
|
آشنای تو ز بیگانه و خویشش چه خبر |
|
و آنکه قربان رهت گشت ز کیشش چه خبر |
|
|
هدف ناوک چشم تو ز تیغش چه زیان |
|
تشنهی چشمهی نوش تو ز نیشش چه خبر |
|
|
هر کرا شیر ز پیش آید و شمشیر از پس |
|
چون بود کشتهی عشق از پس و پیشش چه خبر |
|
|
گر چه هر دم بودم صبر کم و حسرت بیش |
|
مست پیمانه مهر از کم و بیشش چه خبر |
|
|
اگر از خویش نباشد خبرم نیست غریب |
|
در جهان هر که غریبست ز خویشش چه خبر |
|
|
از دل ریشم اگر بی خبری معذوری |
|
کانکه مجروح نگشتست ز ریشش چه خبر |
|
|
تو چنین غافل و جان داده جهانی ز غمت |
|
گر چه قصاب ز جاندادن میشش چه خبر |
|
|
چه دهد شرح غمت در شب حیرت خواجو |
|
شمع دلسوخته از آتش خویشش چه خبر |
|