| | | | | | |
|
از برای دلم ای مطربهی پردهسرای |
|
چنگ بر ساز کن و خوش بزن و خش بسرای |
|
|
از حریفان صبوحی بجز از مردم چشم |
|
کس نگیرد به می دست من بی سر و پای |
|
|
چنگ اگر زانکه ز بی همنفسی مینالد |
|
باری از همنفس خویش چه مینالد نای |
|
|
امشب از زمزمهی پردهسرا بی خبرم |
|
ای حریفان برسانید بدوشم بسرای |
|
|
گفتم از باد صبا بوی تو مییابم گفت |
|
چون ترا باد بدستت برو میپیمای |
|
|
ساربان گر بخدنگم زند از محمل دوست |
|
بر نگردم که نترسد شتر از بانگ درای |
|
|
چون مرا عمر گرامی بسر آید بیتو |
|
تو هم ای عمر عزیزم بعیادت بسر آی |
|
|
جای دل در شکن زلف تو میبینم و بس |
|
لیک هر جا که توئی بر دل من داری جای |
|
|
چون شدی شمع سراپردهی مستان خواجو |
|
ز آتش عشق بفرسای و تن و جان بفزای |
|