| | | | | | |
|
از لب شیرین چون شکر نبات آوردهئی |
|
وز حبش بر خسرو خاور برات آوردهئی |
|
|
بت پرستانرا محقق شد که این خط غبار |
|
از پی نسخ بتان سومنات آوردهئی |
|
|
مهر ورزانرا تب محرق بشکر بستهئی |
|
یا خطی در شکرستان بر نبات آوردهئی |
|
|
خستگان ضربت تسلیم را بهر شفا |
|
نسخهی کلی قانون نجات آوردهئی |
|
|
ای خط سبز نگارین خضر وقتی گوئیا |
|
زانکه سودای لب آب حیات آوردهئی |
|
|
تا کشیدی نیل بر ماه از پی داغ صبوح |
|
چشمهی نیل از حسد در چشم لات آوردهئی |
|
|
چون روانم بیند از دل دیده را در موج خون |
|
گویدم در دجله نهری از فرات آوردهای |
|
|
زاندهان گر کام جان تنگدستان میدهی |
|
لطف کن گر هیچم از بهر زکوة آوردهئی |
|
|
دوش میگفتم حدیث تیره شب با طرههات |
|
گفت خواجو باز با ما ترهات آوردهئی |
|