خواجوی کرمانی (غزلیات)/امروز که من عاشق و دیوانه و مستم

by خواجوی کرمانی

	امروز که من عاشق و دیوانه و مستم			کس نیست که گیرد بشرابی دو سه دستم
	ای لعبت ساقی بده آن باده‌ی باقی			تا باده پرستی کنم و خود نپرستم
	با خود چو دمی خش ننشستم بهمه عمر			برخاستم از بند خود و خوش بنشستم
	گر بیدل و دینم چه بود چاره چو اینم			ور عاشق و مستم چه توان کرد چو هستم
	می‌برد دلم نرگس مخمورش و می‌گفت			کای همنفسان عیب مگیرید که مستم
	رفتی و مرا برسرآتش بنشاندی			باز آی که از دست تو برخاک نشستم
	چون حلقه‌ی گیسوی تو از هم بگشودم			از کفر سر زلف تو زنار ببستم
	در چنبر گردون ز دمی چنگ بلاغت			با این همه از چنبر زلف تو نجستم
	تا در عقب پیر خرابات نرفتم			از درد سر و محنت خواجو بنرستم