| | | | | | |
|
اهل دل را خبر از عالم جان آوردیم |
|
تحفهی جان جهان جان و جهان آوردیم |
|
|
چون نمیشد ز در کعبه گشادی ما را |
|
رخت خلوت بخرابات مغان آوردیم |
|
|
شمع جانرا ز قدح در لمعان افکندیم |
|
مرغ دل را ز فرح در طیران آوردیم |
|
|
جم را از جگر سوخته دلخون کردیم |
|
شمع را از شرر سینه بجان آوردیم |
|
|
ورق نسخهی رویت بگلستان بردیم |
|
باز مرغان چمن را بفغان آوردیم |
|
|
شمهئی از رخ و بالای بلندت گفتیم |
|
آب با روی گل و سرو روان آوردیم |
|
|
چون قلم پیش همه خلق سیه روی شدیم |
|
بسکه وصف خط سبزت بزبان آوردیم |
|
|
هیچ زر در همیان نیست بدین سکه که ما |
|
از رخ زرد بسوی همدان آوردیم |
|
|
پیش خواجو که نشانش ز عدم میدادند |
|
از دهانت سر موئی بنشان آوردیم |
|