خواجوی کرمانی (غزلیات)/این بوی بهارست که از صحن چمن خاست

by خواجوی کرمانی

	این بوی بهارست که از صحن چمن خاست			یا نکهت مشکست کز آهوی ختن خاست
	انفاس بهشتست که آید به مشامم			یا بوی اویسست که از سوی قرن خاست
	این سرو کدامست که در باغ روان شد			وین مرغ چه نامست که از طرف چمن خاست
	بشنو سخنی راست که امروز در آفاق			هر فتنه که هست از قد آن سیم بدن خاست
	سودای دل سوخته‌ی لاله سیراب			در فصل بهار از دم مشکین سمن خاست
	تا چین سر زلف بتان شد وطن دل			عزم سفرش از گذر حب وطن خاست
	آن فتنه که چون آهوی وحشی رمد از من			گوئی ز پی صید دل خسته‌ی من خاست
	هر چند که در شهر دل تنگ فراخست			دل تنگیم از دوری آن تنگ دهن خاست
	عهدیست که آشفتگی خاطر خواجو			از زلف سراسیمه‌ی آن عهدشکن خاست