| | | | | | |
| |
این چه بویست ای صبا از مرغزار آورده‌ئی |
|
مرحبا کارام جان مرغ زار آورده‌ئی |
|
| |
بهر جان بیقرار آدم خاکی نهاد |
|
نکتهی از روضه‌ی دارالقرار آورده‌ئی |
|
| |
وقت خوش بادت که وقت دوستان خوش کرده‌ئی |
|
تا ز طرف بوستان بوی بهار آورده‌ئی |
|
| |
سرو ما را چون کشیدی در بر آخر راست گوی |
|
کز وصالش شاخ شادی را ببار آورده‌ئی |
|
| |
عقل را از بوی می مست و خراب افکنده‌ئی |
|
چون حدیثی از لب میگون یار آورده‌ئی |
|
| |
یک نفس تار سر زلفش ز هم بگشوده‌ئی |
|
وز معانی این همه مشک تتار آورده‌ئی |
|
| |
در چنین وقتی که خواجو در خمار افتاده است |
|
جان فدا بادت که جامی خوشگوار آورده‌ئی |
|
