| | | | | | |
| |
ایکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود |
|
سنبل از گل برفکن تا خانه پر عنبر شود |
|
| |
از هزاران دل یکی را باشد استعداد عشق |
|
تا نگوئی درصدف هر قطره‌ئی گوهر شود |
|
| |
هر کرا وجدی نباشد کی بغلتاند سماع |
|
آتشی باید که تا دودی بروزن برشود |
|
| |
چشم را در بند تا در دل نیاید غیر دوست |
|
گر در مسجد نبندی سگ بمسجد در شود |
|
| |
از دو عالم دست کوته کن چو سرو آزاده‌وار |
|
کانکه کوته دست باشد در جهان سرور شود |
|
| |
نور نبود هر درونی را که در وی مهر نیست |
|
آتشی چون برفروزی خانه روشن‌تر شود |
|
| |
ممنی کو دل بدست عشق بت روئی سپرد |
|
گر بکفر زلفش ایمان آورد کافر شود |
|
| |
می‌نویسم شعر بر طومار و می‌شویم باشک |
|
برامید آنکه شعر سوزناکم تر شود |
|
| |
همچو صبح ار صادقی خواجو مشو خالی ز مهر |
|
کانکه روز مهر ورزیدست نیک اختر شود |
|
