| | | | | | |
|
ای از شب قمرسا بر مه نقاب بسته |
|
پیوسته طاق خضرا برآفتاب بسته |
|
|
از قیر طیلسانی بر مشتری کشیده |
|
بر مهر سایبانی از مشک ناب بسته |
|
|
جعد تو هندوانرا بر دل کمین گشوده |
|
چشم تو جادوانرا بر دیده خواب بسته |
|
|
اشک محیط سیلم خون از فرات رانده |
|
و آه سهیل سوزم ره بر شهاب بسته |
|
|
از روی لاله رنگم بازار گل شکسته |
|
وز لعل باده رنگت کار شراب بسته |
|
|
زلفت بدلگشایی از دل گره گشوده |
|
خطت بنقشبندی نقشی برآب بسته |
|
|
آن سرکشان هندو وان هندوان جادو |
|
راه خطا گشاده چشم صواب بسته |
|
|
ساغر ز شوق لعلت جانش بلب رسیده |
|
وز شرم آبرویت آتش نقاب بسته |
|
|
خواجو بپرده سوزی نای رباب خسته |
|
مطرب به پرده سازی زخم رباب بسته |
|