| | | | | | |
| |
ای دلم را شکر جان‌پرورت چون جان عزیز |
|
خاک پایت همچو آب چشمه‌ی حیوان عزیز |
|
| |
عیب نبود گر ترنج از دست نشناسم که نیست |
|
در همه مصرم کسی چون یوسف کنعان عزیز |
|
| |
یک زمان آخر چو مهمان توام خوارم مکن |
|
زانکه باشد پیش ارباب کرم مهمان عزیز |
|
| |
خستگان زنده‌دل دانند قدر درد عشق |
|
پیش صاحب درد باشد دارو و درمان عزیز |
|
| |
گر من بیچاره نزدیک تو خوارم چاه نیست |
|
دور نبود گر ندارد بنده را سلطان عزیز |
|
| |
آب چشم و رنگ روی ما ندارد قیمتی |
|
زانکه نبود گوهر اندر بحر و زر در کان عزیز |
|
| |
زلف کافر کیش او ایمان من بر باد داد |
|
ای عزیزان پیش کافر کی بود ایمان عزیز |
|
| |
گر ترا خواجو نباشد آبروئی در جهان |
|
عیب نبود زانکه نبود گنج در ویران عزیز |
|
| |
بر سر میدان عشقش جهان برافشان مردوار |
|
قلب دشمن نشکند آنرا که باشد جان عزیز |
|
