خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای دل ار سودای جانان داری از جان درگذر

by خواجوی کرمانی

	ای دل ار سودای جانان داری از جان درگذر			ور دل از جان بر نمی‌گیری ز جانان درگذر
	در حقیقت کفر و ایمان جز حجاب راه نیست			عاشقی را پیشه کن وز کفر و ایمان درگذر
	با سرشک ما حدیث لل لالا مگوی			چشم گوهر بار من بین و ز عمان درگذر
	گر صفای مروه خواهی خاک یثرب سرمه ساز			ور هوای کعبه داری از بیابان درگذر
	حکم و حکمت هر دو با هم کی مسلم گرددت			حکمت یونان طب وز حکم یونان درگذر
	تا ترا دیو و پری سر بر خط فرمان نهند			همچو باد از خاتم و تخت سلیمان درگذر
	غرقه شو در نیستی گر عمر نوحت آرزوست			غوطه خور در موج خوناب و ز طوفان درگذر
	تا مسخر گرددت ملک سکندر خضروار			از سیاهی رخ متاب و زاب حیوان درگذر
	بگذر از بخت جوان و دامن پیران بگیر			دست بر زال زر افشان و ز دستان درگذر
	گر چو ذره وصل خورشید در فشانت هواست			محو شو در مهر و از گردون گردان درگذر
	زخم را مرهم شمار وطالب دارو مباش			درد را از دست بگذار و ز درمان درگذر
	تا ببینی آبروی یوسف کنعان ما			رو علم بر مصر زن وز چاه کنعان درگذر
	عارض گلرنگ او بین وز شقایق دم مزن			سنبل سیراب او گیر و ز ریحان درگذر
	گر بمعنی ملک درویشی مسخر کرده‌ئی			از ره صورت برون آی و ز سلطان درگذر
	تا بکی خواجو توان بودن بکرمان پای بند			سر برآور همچو ایوب و ز کرمان درگذر