| | | | | | |
|
ای دل ار صحبت جانان طلبی جان درباز |
|
جان چه باشد دو جهان در ره جانان درباز |
|
|
مرد این راه نی ورنه چو مردان رهش |
|
پای ننهاده از اول سر و سامان درباز |
|
|
در ره جان جهان جان و جهان باختهاند |
|
تو اگر اهل دلی دل چه بود جان درباز |
|
|
تا ترا دیو و پری جمله مسخر گردد |
|
گر کم از مور نی ملک سلیمان درباز |
|
|
دعوی زهد کنی دردی خمار بنوش |
|
دین و دنیا طلبی عالم ایمان درباز |
|
|
درد را چاشنیی هست که درمان را نیست |
|
گر تو آن میطلبی مایهی درمان درباز |
|
|
تا سلاطین جهان جمله گدای تو شوند |
|
چون گدایان درش ملکت سلطان درباز |
|
|
با لب و خال وی ار عمر خضر میخواهی |
|
ترک ظلمت کن و سرچشمهی حیوان درباز |
|
|
تا بچوگان سعادت ببری گوی مراد |
|
گوی دل در خم آن زلف چو چوگان درباز |
|
|
سر میدان محبت بودت ملک وجود |
|
اگرت دست دهد بر سر میدان درباز |
|
|
خواجو ار لقمهئی از سفرهی لقمان طلبی |
|
ملک یونان ز پی حکمت یونان درباز |
|