| | | | | | |
|
ای دل اگر دیو نی ملک سلیمان چکنی |
|
با رخ آن جان جهان آرزوی جان چکنی |
|
|
آن گل رخسار نگر نام گلستان چه بری |
|
وان قد و رفتار نگر سرو خرامان چکنی |
|
|
باده خور و شاد بزی انده گیتی چه خوری |
|
حکمت یونان به طلب ملکت یونان چکنی |
|
|
از سر هستی بگذر از سر مستی چه روی |
|
دست بدار از سر و زر این همه دستان چکنی |
|
|
در گذر از ظلمت دل غرق سیاهی چه شوی |
|
واب خور از مشرب جان چشمهی حیوان چکنی |
|
|
بیسببی ترک من ای ترک پریرخ چه دهی |
|
بیگنهی قصد من ای خسرو خوبان چکنی |
|
|
عارض گلگون بنما دم ز گلستان چه زنی |
|
سنبل مشکین بگشا دستهی ریحان چکنی |
|
|
گر نزنی بر صف دل خنجر مژگان چه کشی |
|
ور نشوی قلب شکن بر سر میدان چکنی |
|
|
کوی تو شد قبلهی جان روی به بطحا چه نهی |
|
روی تو شد کعبهی دل قطع بیابان چکنی |
|
|
گر تو نی رنج روان خون ضعیفان چه خوری |
|
ور تو نی گنج روان در دل ویران چکنی |
|
|
چون همه جمعیت من در سر سودای تو شد |
|
کار دلم همچو سر زلف پریشان چکنی |
|
|
خیز و در میکده زن خیمه بصحرا چه زنی |
|
نغمهی خواجو بشنو مرغ خوشالحان چکنی |
|