| | | | | | |
| |
ای سر زلف تو درحلقه و تاب افتاده |
|
چنبر جعد تو از عنبر ناب افتاده |
|
| |
بی نمکدان عقیق لب شور انگیزت |
|
آتشی در دل بریان کباب افتاده |
|
| |
چشم مخمور ترا دیده و برطرف چمن |
|
همچو من نرگس سرمست خراب افتاده |
|
| |
تا غبار خط ریحان تو برگل دیده |
|
ورق مردمک دیده در آب افتاده |
|
| |
دلم از مهر رخت سوخته وز دود دلم |
|
آب در دیده‌ی گریان سحاب افتاده |
|
| |
سوی گیسوی گرهگیر تو مرغ دل من |
|
بهوا رفته و در چنگ عقاب افتاده |
|
| |
قدح از دست تو در خنده و از لعل لبت |
|
هوسی در سر پر شور شراب افتاده |
|
| |
بی نوایان جگر سوخته را بین چون دعد |
|
دل محنت زده در چنگ رباب افتاده |
|
| |
شد ز سودای تو موئی تن خواجو و آن موی |
|
همچو گیسوی تو در حلقه و تاب افتاده |
|
