| | | | | | |
|
ای سواد خط توشرح مصابیح جمال |
|
طاق پیروزهی ابروی تو پیوسته هلال |
|
|
زلف هندوی تو چینی و ترا رومی روی |
|
چشم ترک تو ختایی و ترا زنگی خال |
|
|
کی شکیبد دلم از چشمهی نوشت هیهات |
|
تشنه در بادیه چون بگذرد از آب زلال |
|
|
گر بود شوق حرم بعد منازل سهلست |
|
هجر در راه حقیقت نکند منع وصال |
|
|
نتوان گفت که می در نظرت هست حرام |
|
زانکه در گلشن فردوس بود باده حلال |
|
|
بر بنا گوش تو خال حبشی هر که بدید |
|
گفت بر گوشهی خورشید نشستست بلال |
|
|
چون خیال تو درآید بعیادت ز درم |
|
خویش را باز ندانم من مسکین ز خیال |
|
|
گفتم از دیده شوم غرقهی خون روزی چند |
|
چشم دریا دل من شور برآورد که سال |
|
|
چه کند گر نکند شرح جمالت خواجو |
|
که بوصف تو رساندست سخن را بکمال |
|