| | | | | | |
|
ای شب قدر بیدلان طرهی دلربای تو |
|
مطلع صبح صادقان طلعت دلگشای تو |
|
|
جان من شکسته بین وین دل ریش آتشین |
|
ساخته با جفای تو سوخته در وفای تو |
|
|
خاک در سرای تو آب زنم بدیدگان |
|
تا گل قالبم شود خاک در سرای تو |
|
|
گر چه بجای من ترا هست هزار معتقد |
|
در دو جهان مرا کنون نیست کسی به جای تو |
|
|
میفتم و نمیفتد در کف من عنان تو |
|
میروم و نمیروم از سر من هوای تو |
|
|
چون بهوای کوی تو عمر بباد دادهام |
|
خاک ره تو میکنم سرمه بخاکپای تو |
|
|
در رخم از نظر کنی ور بسرم گذر کنی |
|
جان بدهم بروی تو سر بنهم برای تو |
|
|
روضه خلد اگر چه دل بهر لقا طلب کند |
|
روضهی خلد بیدلان نیست بجز لقای تو |
|
|
گر چه سزای خدمتت بندگی نکردهام |
|
چیست گنه که میکشم این همه ناسزای تو |
|
|
خواجو اگر چه عشق را صبر بود دوا و بس |
|
دردی دردکش که هم درد شود دوای تو |
|