| | | | | | |
| |
ای صبح صادقان رخ زیبای مصطفی |
|
وی سرو راستان قد رعنای مصطفی |
|
| |
آئینه‌ی سکندر و آب حیات خضر |
|
نور جبین و لعل شکر خای مصطفی |
|
| |
معراج انبیا و شب قدر اصفیا |
|
گیسوی روز پوش قمرسای مصطفی |
|
| |
ادریس کو معلم علم الهی است |
|
لب بسته پیش منطق گویای مصطفی |
|
| |
عیسی که دیر دایر علوی مقام اوست |
|
خاشاک روب حضرت اعلی مصطفی |
|
| |
بر ذروه دنا فتدلی کشیده سر |
|
ایوان بارگاه معلای مصطفی |
|
| |
وز جام روح‌پرور ما زاغ گشته مست |
|
آهوی چشم دلکش شهلای مصطفی |
|
| |
خیاط کارخانه‌ی لو لاک دوخته |
|
دراعه ابیت ببالای مصطفی |
|
| |
شمس و قمر که لولوی دریای اخضرند |
|
از روی مهر آمده لالای مصطفی |
|
| |
خالی ز رنگ بدعت و عاری ز زنگ شرک |
|
آئینه ضمیر مصفای مصطفی |
|
| |
کحل الجواهر فلک و توتیای روح |
|
دانی که چیست خاک کف پای مصطفی |
|
| |
قرص قمر شکسته برین خوان لاجورد |
|
وقت صلای معجزه ایمای مصطفی |
|
| |
روح الامین که آیت قربت بشان اوست |
|
قاصر ز درک پایه ادنی مصطفی |
|
| |
در برفکنده زهره بغلطاق نیلگون |
|
از سوک زهر خورده‌ی زهرای مصطفی |
|
| |
گومه بنور خویش مشو غره زانک او |
|
عکسی بود ز غره غرای مصطفی |
|
| |
بر بام هفت منظر بالا کشیده‌اند |
|
زین چار صفه رایت آلای مصطفی |
|
| |
خواجه گدای درگه او شو که جبرئیل |
|
شد با کمال مرتبه مولای مصطفی |
|
