| | | | | | |
| |
ای مقیمان درت را عالمی در هر دمی |
|
رهروان راه عشقت هر دمی در عالمی |
|
| |
با کمال قدرتت بر عرصه‌ی ملک قدم |
|
هر تف آتش خلیلی هر کف خاک آدمی |
|
| |
طور سینا با تجلی جمالت ذره‌ئی |
|
پور سینا در بیان کبریایت ابکمی |
|
| |
کاف و نون از نسخه‌ی دیوان حکمت نکته‌ئی |
|
بحر و کان از موج دریای عطایت شبنمی |
|
| |
از قدم دم چون توانم زد که در راه تو هست |
|
ز اول صبح ازل تا آخر محشر دمی |
|
| |
ای بتیغ ابتلایت هر شکاری شبلی |
|
وی بمیدان بلایت هر سواری ادهمی |
|
| |
تشنگانرا از تو هر زهری و رای شربتی |
|
خستگانرا از تو هر زخمی بجای مرهمی |
|
| |
رفته هر گامی بعزم طور قربت موسیی |
|
خورده هر جامی ز دست ساقی شوقت جمی |
|
| |
هر بتی در راهت از روی حقیقت کعبه‌ئی |
|
هر نمی از ناودان چشم خواجو زمزمی |
|
