| | | | | | |
|
ای پیر مغان شربتم از درد مغان آر |
|
وز درد من خسته مغانرا بفغان آر |
|
|
چون ره بحریم حرم کعبه ندارم |
|
رختم بسر کوی خرابات مغان آر |
|
|
مخمور دل افروخته را قوت روان بخش |
|
مخمور جگر سوخته را آب روان آر |
|
|
تا کی کشم از پیر و جوان محنت و بیداد |
|
پیرانه سرم آگهی از بخت جوان آر |
|
|
از حادثهی دور زمان چند کنی یاد |
|
پیغامم از آن نادرهی دور زمان آر |
|
|
ای شمع که فرمود که در مجلس اصحاب |
|
اسرار دل سوخته از دل بزبان آر |
|
|
ساقی چو خروس سحری نغمه برآرد |
|
پرواز کن و مرغ صراحی بمیان آر |
|
|
چون طائر روحم ز قدح باز نیاید |
|
او را بمی روح فزا در طیران آر |
|
|
رفتی و بجان آمدم از درد دل ریش |
|
باز آی و دلم را خبر از عالم جان آر |
|
|
خواجو بصبوحی چو می تلخ کنی نوش |
|
عقل از لب جان پرور آن بسته دهان آر |
|