| | | | | | |
|
ای چراغ دیدهی جان روی تو |
|
حلقهی سودای دل گیسوی تو |
|
|
صد شکن بر زنگبار انداخته |
|
سنبل زنگی وش هندوی تو |
|
|
مهره با هاروت بابل باخته |
|
نرگس افسونگر جادوی تو |
|
|
شیر گیران پلنگ پیلتن |
|
صید روبه بازی آهوی تو |
|
|
طرهات نعلم بر آتش تافتست |
|
زان شدم شوریده دور از روی تو |
|
|
شادی آن هندوی میمون که او |
|
میتواند گشت همزانوی تو |
|
|
از پریشان حالی و آشفتگی |
|
در گمانم این منم یا موی تو |
|
|
هر که را با می پرستان سرخوشست |
|
خوش بود پیوسته چون ابروی تو |
|
|
از سرشکم پای در گل میرود |
|
ورنه بیرون رفتمی از کوی تو |
|
|
آنکه دل در بند یکتاییت بست |
|
کی گشادی یابد از پهلوی تو |
|
|
ز ا برویش خواجو بیک پی گوشه گیر |
|
کان کمان بیشست از بازوی تو |
|