| | | | | | |
|
ای کفر سر زلف تو غارتگر ایمان |
|
جان داده بر نرگس مست تو حکیمان |
|
|
دست ازطلبت باز نگیرم که بشمشیر |
|
کوته نشود دست فقیران ز کریمان |
|
|
گر دولت وصلت بزر و سیم برآید |
|
کی دست دهد آرزوی بی زر و سیمان |
|
|
باری اگرش شربت آبی نچشانند |
|
راهی بمسافر بنمایند مقیمان |
|
|
از هر چه فلک میدهدت بگذر و بگذار |
|
عاقل متنفر بود از خوان لیمان |
|
|
با چشم سقیمم دل پر خون بربودند |
|
یا رب حذر از خیرگی چشم سقیمان |
|
|
بانگی بزن ای خادم عشرتگه مستان |
|
تا وقت سحر باز نشینند ندیمان |
|
|
قاضی اگر از می نشکیبد نبود عیب |
|
خون جگر جام به از مال یتیمان |
|
|
از گفتهی خواجو شنوم رایحهی عشق |
|
چون بوی عبیر از نفس مشک نسیمان |
|