خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای که شهد شکربن تو برد آب نبات

by خواجوی کرمانی

	ای که شهد شکربن تو برد آب نبات			خاک خاک کف پای تو شود آب حیات
	بشکر خنده ز تنک شکر شورانگیز			تا شکر ریخته‌ئی ریخته‌ئی آب نبات
	از دل تنگ شکر شور برآمد روزی			که برآمد ز لب چشمه‌ی نوش تو نبات
	گر بخونم بخط خویش برات آوردی			نکشم سر ز خطت زانک بوجهست برات
	منکه جز آب فراتم نشود دامنگیر			پیش جیحون سرشکم برود آب فرات
	آنچنان درصفت ذات تو حیران شده‌ام			که نخواهم که رود جز سخن از ذات و صفات
	در وفا چشم ندارم که ثباتت باشد			که توقع نتوان داشتن از عمر ثبات
	گر ز کوتی بود این نعمت زیبایی را			روی زیبا بنما یک نظر از وجه زکوة
	خواجو از عشق تو چون از سرهستی بگذشت			بوفات آمد و برخاک درت کرد وفات