| | | | | | |
|
باز برافراختیم رایت سلطان عشق |
|
بار دگر تاختیم بر سر میدان عشق |
|
|
ملک جهان کردهایم وقف سر کوی یار |
|
گوی دل افکندهایم در خم چوگان عشق |
|
|
از سرمستی کشیم گرده رهبان دیر |
|
بر درهستی زنیم نوبت سلطان عشق |
|
|
جان چه بود تا کنیم در ره عشقش نثار |
|
پای ملخ چون بریم نزد سلیمان عشق |
|
|
عقل درین دیر کیست مست شراب الست |
|
روح در این باغ چیست بلبل بستان عشق |
|
|
جان که بود تشنهئی برلب آب حیات |
|
دل چه بود حلقهئی بر در زندان عشق |
|
|
سر نکشد از کمند بستهی زنجیر مهر |
|
باز نگردد به تیر خستهی پیکان عشق |
|
|
سیر نگردد به بحر تشنهی دریای وصل |
|
روی نتابد ز سیل غرقهی طوفان عشق |
|
|
چون بقیامت برم حسرت رخسار دوست |
|
بر دمد از خاک من لالهی نعمان عشق |
|
|
صد ره اگر دست مرگ چاک زند دامنم |
|
بار دگر بر زنم سر ز گریبان عشق |
|
|
کی بنهایت رسد راهروانرا سلوک |
|
زانکه ندارد کنار راه بیابان عشق |
|
|
مرغ سحرخوان دل نعره برآرد ز شوق |
|
چون بمشامش رسد بوی گلستان عشق |
|
|
گر چو قلم تیغ تیز بر سر خواجو نهند |
|
سر نتواند کشید از خط فرمان عشق |
|