| | | | | | |
|
باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمدیم |
|
باز چون مرغان شبگیری خوش الحان آمدیم |
|
|
گر بدامن دوستان گل میبرند از بوستان |
|
ما بکام دوستان با گل ببستان آمدیم |
|
|
آستین افشان برون رفتیم چون سرو از چمن |
|
دوستان دستی که دیگر پای کوبان آمدیم |
|
|
همچو گل یک سال اگر کردیم غربت اختیار |
|
مژده بلبل را که دیگر با گلستان آمدیم |
|
|
از میان بوستان چو بید اگر لرزان شدیم |
|
بر کنار چشمه چون سرو خرامان آمدیم |
|
|
چشم روشن گشتهایم اکنون که بعد از مدتی |
|
از چه کنعان بسوی ماه کنعان آمدیم |
|
|
جان ما گر ما برفتیم از سر پیمان نرفت |
|
ساقیا پیمانه ده چون ما به پیمان آمدیم |
|
|
گر پریشان رفتهایم اکنون تو خاطر جمع دار |
|
کاین زمان بر بوی آن زلف پریشان آمدیم |
|
|
صبر در کرمان بسی کردیم خواجو وز وطن |
|
رخت بر بستیم و دیگر سوی کرمان آمدیم |
|