| | | | | | |
|
با تو نقشی که در تصور ماست |
|
بزبان قلم نیاید راست |
|
|
حاجت ما توئی چرا که ز دوست |
|
حاجتی به ز دوست نتوان خواست |
|
|
ماه تا آفتاب روی تو دید |
|
اثر مهر در رخش پیداست |
|
|
سخن باده با لبت بادست |
|
صفت مشک باخط تو خطاست |
|
|
در چمن ذکر نارون میرفت |
|
قامتت گفت بر کشیدهی ماست |
|
|
سرو آزاد پیش بالایت |
|
راستی را چو بندگان بر پاست |
|
|
او چو آزاد کردهی قد تست |
|
لاجرم دست او چنان بالاست |
|
|
فتنه بنشان و یک زمان بنشین |
|
که قیامت ز قامتت برخاست |
|
|
هر که بینی بجان بود قائم |
|
جان وامق چو بنگری عذراست |
|
|
از صبا بوی روح میشنوم |
|
دم عیسی مگر نسیم صباست |
|
|
عمر خواجو بباد رفت و رواست |
|
زانک بی دوست عمر باد هواست |
|