| | | | | | |
| |
با عقیق لب او لعل بدخشان کم گیر |
|
با گل عارض او لاله‌ی نعمان کم گیر |
|
| |
سخن سرکشی سرو سهی بیش مگوی |
|
قد یارم نگر و سرو خرامان کم گیر |
|
| |
با وجود لب لعل و خط مشگ آسایش |
|
یاد ظلمت مکن و چشمه‌ی حیوان کم گیر |
|
| |
شب تاریک اگرت وصل میسر گردد |
|
با رخش چشمه‌ی خورشید درخشان کم گیر |
|
| |
میلت ار جز بتماشای گلستان نکشد |
|
در جمالش نگر و طرف گلستان کم گیر |
|
| |
غمزه‌اش بین و دگر شوخی عبهر کم گوی |
|
خط سبزش نگر و سبزه‌ی بستان کم گیر |
|
| |
وصل آن حور پریچهره گرت دست دهد |
|
نام جنت مبر وملک سلیمان کم گیر |
|
| |
گوش بر قول مغنی کن و برطرف چمن |
|
صبحدم نغمه‌ی مرغان خوش الحان کم گیر |
|
| |
خواجو این منزل ویرانه به اندازه‌ی تست |
|
از اقالیم جهان خطه‌ی کرمان کم گیر |
|
